Wprowadzone przed kilkoma laty ograniczenia w zasadach obrotu gruntami rolnymi – pomimo ich późniejszego złagodzenia na mocy kolejnych nowelizacji ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego – nadal poważnie uderzają w rynek nieruchomości. Problemy te wynikają nie tylko z samych ograniczeń, ale również – a może nawet przede wszystkim – z poważnych wątpliwości prawnych związanych ze stosowaniem przedmiotowych regulacji. W tym kontekście za niezwykle ciekawą należy uznać inicjatywę Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi, Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa oraz Krajowej Rady Notarialnej – pod koniec lutego instytucje te wydały wspólne oświadczenie w sprawie stosowania ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego. Wyjaśniono w nim m.in., że reżimem przewidzianym przez przedmiotowy akt objęte są nieruchomości gruntowe (zarówno zabudowane, jak i niezabudowane). Z tego zaś wynika, że ustawę tę należy stosować nie tylko w przypadku nabycia własności tego rodzaju gruntów, ale również współwłasności oraz współużytkowania. Przy czym sygnatariusze stanowiska uznali, że w przypadku nabycia części prawa do gruntu rolnego prawne znaczenie ma jedynie powierzchnia nieruchomości, co do której następuje obrót. Stąd w takich sytuacjach nie stosuje się zasad określania powierzchni gospodarstwa rodzinnego.
Jednocześnie za nieruchomości nierolne i nieleśne uznano także te, które zostały w planie miejscowym przeznaczone zarówno na tego rodzaju działalność, jak i na inne cele. Jednak – zgodnie z zaprezentowaną wykładnią – zasady te nie powinny znaleźć zastosowania do takich nieruchomości, które jedynie w części zostały przeznaczone na działalność nierolniczą lub nieleśną. Przy czym w interpretacji przyjęto założenie, zgodnie z którym przy kwalifikowaniu danej nieruchomości pod reżim ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego należy brać pod uwagę nieruchomość wyodrębnioną – w sensie Kodeksu cywilnego – bez względu na to z ilu „wieczystoksięgowych” działek gruntu się składa. Z punktu widzenia obrotu gruntami rolnymi położonymi w miastach niezwykle istotne jest przyjęcie tezy, zgodnie z którą nabywcy tego rodzaju nieruchomości mogą ją swobodnie zbyć, bez względu na datę, w której została ona nabyta. Jak widać w przedmiotowej interpretacji sygnatariusze dążą do ujednolicenia praktyki obrotu nieruchomościami rolnymi, poprzez przyjęcie wspólnej wykładni dla najbardziej problemowych przepisów ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego. Oczywiście tego rodzaju dokumenty w żadnym wypadku nie są źródłem prawa, stanowią jedynie wyraz pewnych opinii. Jednak, biorąc pod uwagę status instytucji, które brały udział w opracowaniu omawianego dokumentu, można spodziewać się, że będzie miał on duże znaczenie dla praktyki – zwłaszcza notarialnej. Zaś jego ostateczne znaczenie będzie zależało przede wszystkim od orzecznictwa sądów wieczystoksięgowych.